aklında kalmış bazı şeyler var. hepsine ayrı ayrı pahalar biçiyorsun. bazılarını unutmak için 5 günlük bir tatile çıkman, geriye kalanları unutmak için de büyük şelaleyi görmen yeterli olacak. en azından sen öyle umuyorsun.

küçük pastalar hazırlıyorsun. hepsi de benim için.

bazen müşterilerden bir teki bile henüz içeri girmemişken vitrinin camlarını silmek istiyorsun. "kimsenin gelmeyeceğini bilsem hemen işe başlardım" diyorsun içinden. bir süre kimse gelmiyor ve sen "biraz önce başlasaydım şimdiye kadar işim bitmişti"yi düşünüyorsun. derken içeri biri giriyor ve herşeyi büsbütün mahvediyor.

üzerindeki tüm alışkanlığı atmak istiyorsun. istiyorsun ki dolap kapaklarının hafifliği her gün seni şaşırtsın. tüm dolaplar gereksiz bir hızla açılsın her seferinde. zaten tüm alışkanlığın bundan ibaret, düşününce göreceksin.

duvarda asılı kurt resmi ve arkan hep resme dönük. onu olabildiğince görmemeye çalışıyorsun. böylesine bir yerde bir kurtun işi ne diye düşünenler oluyor. ama alt tarafı bir resim ve kurabiyeler çok hoş görünüyor gözlerine. belki biraz da kek almalılar. bunu ben de isterim. çünkü resme dikkatli bakmış olsaydın renklerin ne kadar yerinde kullanıldığını görecektin. tek söylediğim de bu aslında. kurtun arkasında kalan yeşil fon bir orman olarak düşünülebilir ama bu yanlış olur. doğrusunu ben biliyorum.