siz ne zamandır buradasınız? diyor çöreklerle dolu poşeti elinden alırken. önce ne demek istediğini anlayamıyorsun. sabah 10 dan beri burdayım diyecek oluyorsun ama sonra anlıyorsun, sorduğu şey o değil. duymazdan gelir gibi yapıyorsun, ama şansını tekrar deniyor: burayı ilk kez görüyorum. çekmeceni karıştırmaya başlıyorsun, bildiğin en iyi numara bu. üçüncü kez sormayacağını biliyorsun ama kendini güvenceye almak için, yanıbaşındaki peksimetleri öne sürüyorsun: fırından yeni çıktılar diyorsun. neyse ki kafası pek çalışmıyor. aslında biraz alabilirim diyor.
o çıkar çıkmaz mutfağa koşuyorsun. birazcık rahatlayabilmek için, kendini peksimetlerin altı gün süreyle ilk günkü tazeliklerini koruyacağına inandırıyorsun.